İlk aşklar unutulmaz derler. Birini sevdim. Bana göre kalender idi. Hani imkanlarımız kısıtlıydı. Öyle kafamıza eseni yapamazdık. Ama ilk aşktı işte. İlk sevda. Hayata başlama noktası bunun adı. Ayrılık zamanı yaşamıştık bundan önce de. Ama birleşmiştik tekrar. Hiç ayrılık olmamışçasına sarılmıştık birbirimize. Artık ayrılık adı son kez kullanılıyordu. Sevgilimden ayrılmıştım. Geri dönüşü olmaksızın. Bu sevdanın adı Ali Sami Yen' di. Pis koltukları, kokan tuvaletleri, boyası dökülmüş duvarları... Ama Ali Sami Yen'di işte. İlk aşk, ilk sevda!
Sıcaklığı her kusurunu örtüyordu. Kolay değil. Dünya burada tanımıştı cehennemi.
Kolay olmayacaktı. Elbette ama bu denli zor olacağını düşünenimiz var mıydı?
Çok uzaktım sana. Aramızda hep kilometreler vardı. İlk maçım Konyaspor karşılaşmasıydı. Ondan sonra imkanımız el verdikçe koştuk sana. İyi,kötü farketmez. Bir evimizden çıkıyor, diğer evimize gidiyorduk. Sana geliyorduk. Hani gerçek sevdanın peşinden koşuyorduk umarsızca. Hep sen vardın. Artık yoksun...
Yeni aşklara yelken açtık. Lambaların son kez söndü. O an var ya! Kelimeler işte orada tükeniyor. Yeni bir ev, yeni bir yuva. Hiç kimse ama hiç kimse dolduramayacak senin içimizdeki yerini.
Seninle büyüdük. Hayallerinle yaşayacağız.
Elveda sevgilim sana... Son kez ELVEDA!
0 yorum:
Yorum Gönder